Okolica

Kołobrzeg jest największym i najpiękniejszym polskim uzdrowiskiem o niezrównanym uroku i bogatej historii. Główna funkcja miasta turystyczno – uzdrowiskowa uwarunkowana jest doskonałym położeniem u ujścia rzeki Parsęty w sąsiedztwie lasów, złóż borowiny, ekosystemu bagienno – wodnego, który zapewnia schronienie wielu rzadkim gatunkom zwierząt i roślin.

Do odwiedzenia Kołobrzegu zachęcają też liczne zabytki. Wśród nich są m.in. gotycka Bazylika Mariacka czy neogotycki Ratusz. Bogata, nowoczesna baza zabiegowa jest również jednym z walorów miasta.

Zabytki w Kołobrzegu

Bazylika Najświętszej Marii Panny (Katedra)

To najcenniejsza monumentalna budowla miasta wzniesiona na przełomie XIV/XV wieku. Początkowo katedra posiadała dwie wieże. W późniejszych czasach połączono je w jeden blok przez zamurowanie przerwy między nimi. Pod koniec XV wieku, masywny blok wieżowy konkatedry został przykryty trzema hełmami. Środkowy jest smukły, wysoki i zwieńczony krzyżem, natomiast boczne hełmy są niskie i przysadziste. Monumentalna budowla od wieków była widziana z morza. Blok wieżowy łącznie z hełmem środkowym osiągnął wysokość 74 m. Za dnia tak wysoka budowla mogła pełnić funkcję latarni morskiej. Architektura katedry jest przykładem pomorskiego gotyku. Budowla jest prosta i pozbawiona licznych wątków zdobniczych. Od XIV wieku kościół Mariacki pełnił rolę kolegiaty.

Akademia Rycerska

Przy ulicy Wąskiej natkniemy się na budynek halowy, który od początku XVIII wieku pełnił funkcję Akademii Rycerskiej. Była ona miejscem nauki fechtunku i jazdy konnej dla młodzieży szlacheckiej. Po wojnie Akademia Rycerska została odbudowana.

Kościół Św. Jana Chrzciciela

Po raz pierwszy wymieniony w źródłach pisanych w roku 1222, położony na skraju północno – wschodniego podgrodzia, na małym wzniesieniu, wśród kępy starodrzewu (dęby, buki). Na jednym z drzew widnieje wymalowany znak początku i końca pieszego szlaku turystycznego im. Jana Frankowskiego. Uwaga: Kościółek jest jedynym zabytkiem wczesnośredniowiecznego Kołobrzegu, jak i najstarszym obiektem ceglanym architektury sakralnej na Pomorzu Środkowym. Ufundowała go księżna Mirosława, żona księcia zachodniopomorskiego Bogusława II, w prostej linii prawnuka władcy Polski, Bolesława Krzywoustego. Kościół otoczony był cmentarzem grzebalnym.

Baszta Lontowa

Obecnie nazywana basztą prochową. Jest to jedyny obiekt średniowiecznego systemu obronnego, który przetrwał do dnia dzisiejszego w całości. Baszta ma cztery kondygnacje, a jej ściany frontowe posiadają liczne zdobienia. W elewacji od strony parku znajdują się otwory strzelnicze. Dziś w baszcie mieści się siedziba oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego.

Kamieniczka Mieszczańska przy ul. Emilii Gierczak

W 1361 roku Kołobrzeg przystąpił do Związku Hanzeatyckiego, w którym pozostał do 1610 roku. Hanza była związkiem nadmorskich miast handlowych Europy Północnej. Miasta należące do związku popierały się na polu ekonomicznym, utrudniając pracę kupcom z obcych miast. Dzięki temu mieszkańcy Kołobrzegu mieli dostęp do towarów luksusowych z wielu niedostępnych stron świata. W mieście kwitł handel, w związku z czym kupców stać było na budowę murowanych kamienic. Jedyną pamiątką po tamtych czasach jest późnogotycka kamieniczka mieszczańska zbudowana w XV wieku. Dzięki wielokrotnym pracom restauratorskim kamienica ta przetrwała w prawie niezmienionym kształcie aż do II wojny światowej.

Latarnia Morska

Latarnia ma wysokość 26 metrów, wysokość światła: 36,5 m. Zasięg światła wynosi 16Mm czyli 29,6 km. Latarnia stoi tuż przy wejściu do portu. Latarnie zbudowano na prawym brzegu Parsęty, przy początku falochronu ochraniającego wejście do portu. Z centrum należy się kierować na północny zachód w stronę portu, gdzie jest wiele miejsc do zaparkowania samochodu w pobliżu latarni. Historia latarni w Kołobrzegu sięga XVII wieku.

Latarnia jest udostępniona dla turystów, bilet kosztuje około 3 złotych. Otwarta jest w sezonie aż do późnego wieczora, tak więc można podziwiać zachody słońca z tarasu. Początki latarni sięgają początków XVIII w.

Ratusz

Ratusz to najważniejsza, świecka budowla miasta. Pierwotnie na placu ratuszowym stała imponująca gotycka budowla powstała około roku 1380. Budowla ta była siedzibą Rady Miejskiej. Była ona wizytówką hanzeatyckiego miasta i dowodem na sukcesy ekonomiczne mieszczan. Pierwszy ratusz funkcjonował w swym pierwotnym kształcie do 1807 roku, gdy w czasie oblężenia przez wojska napoleońskie został zniszczony. W latach 1829-1832 na jego pozostałościach i z wykorzystaniem zachowanych fragmentów (jeden z narożników, piwnice) wzniesiono nowy. Projektantem nowego neogotyckiego ratusza był K. F. Schinkel. Budynek przypomina wyglądem średniowieczny zamek o obronnym charakterze. Posiada 5 małych wieżyczek i jedną strzelistą główną wieżę, na której mieści się tarcza zegarowa. O godzinie 9:00, 15:00 i 18:00 można usłyszeć hejnał miejski.

Ulica Stanisława Dubois

Uliczka Dubois jest jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych miasta. Przede wszystkim dzięki temu, iż swoim półkolistym kształtem, wyznacza przebieg średniowiecznych murów miejskich. Jest również jezdną z najlepiej zachowanych alejek, która ocalała od nieodwracalnych działań wojennych. Można na niej przyjrzeć się kształtowi kilku przedwojennych kamieniczek, pomiędzy które w latach 60. XX wieku dobudowano nowe. W miejscu styku z ulicą Armii Krajowej, stała niegdyś Brama Portowa. Dziś odremontowana uliczka pełni funkcję urokliwej i pełnej zieleni promenady.

Kościół parafialny Niepokalanego Poczęcia NMP

Wybudowany w roku 1832. Dawniej istniał przy nim klasztor. Tworzy z przylegającymi budynkami czworobok. Przez mieszkańców nazywany jest “małym kościółkiem nad rzeką”. W 1945 r. odprawiono tu pierwszą Mszę Świętą po II wojnie światowej dla osadników, postawiono wtedy drewniany krzyż przy rzece.

Pałac rodziny Brunszwickich

Zbudowano go w XIX wieku w stylu emipre. W czasie ostatniej wojny został uszkodzony, jednak szybko go naprawiono. Był siedzibą UB, potem PTTK. W latach 1970-80 wyremontowano pałac , obecnie mieści się w nim Muzeum Oręża Polskiego. Gorąco polecam to muzeum. Zgromadzono tam wspaniałe zbiory broni, mundurów i sprzętu wojennego. Warto zajrzeć, i zapoznać się z historią. Wstęp kosztuje około 3 złotych. Fotografowanie jest dozwolone za dopłatą 2 złotych (2002 rok).

Wieża ciśnień

Ceglana budowla zbudowana w 1885 r.. Woda była wówczas pompowana z Parsęty do wieży, a z niej rozprowadzana do budynków mieszkalnych. W górnej części wieży znajduje się zbiornik na wodę o pojemności 720 m3. Podczas oblężenia Kołobrzegu w 1945 r., gdy przestała działać miejska sieć wodociągowa, woda z tego zbiornika była dla oblężonych bardzo ważna.

Gmach poczty

Zbudowany w 1884 r. w stylu neogotyckim, na gzymsach postacie malutkich krasnali, które wg miejscowej legendy przynoszą szczęście. Budynek wyremontowany w roku 2006 – m.in. dobudowano podjazd dla wózków, który nieco szpeci elewację oraz wymieniono okna nie zachowując jednolitej kolorystyki.

Łaźnia miejska

Budynek w kształcie barbakanu, wybudowany na pocz. XX w., funkcję łaźni pełnił jeszcze po wojnie. Obecnie znajduje się w tym budynku Państwowa Szkoła Muzyczna.

Fortyfikacje twierdzy

Kołobrzeg przez wiele lat pełnił rolę twierdzy. Najwięcej fortyfikacji zbudowano w XVII i XIX wieku. Niektóre z nich zachowały się do dziś. Przy wejściu do portu stoi Ujście na którym stoi latarnia morska. po lewej stronie kanału ocalał fort Kleista. W porcie jachtowym stoi w całkiem dobrym stanie reduta Morast. Z kolei amfiteatr na ulicy Fredry 1 został wybudowany na forcie Wilczym z 1807 roku. Przy plaży widać mury kamiennego szańca. M.in. Fort Wilczy, Fort Ujście, Reduta Morast, Reduta Solna. Pochodzące z okresu twierdzy (XVII i XIX wiek) umocnienia, obecnie w różnym stopniu zagospodarowane.